Voor het huis aan huis blad van de muziekvereniging St. Caecilia Kloosterburen, waar ik werkzaam ben als docent en dirigent (zie kopje verenigingen) schreef het het volgende stukje:
Daar was ineens die lockdown, voor iemand die leeft voor en vàn muziek maken, dirigeren en lesgeven was dat wel even schrikken. Wat nu?! Al snel begonnen de creatieve raderen in mijn brein te werken en ook collega’s om me heen inspireerden me. Ik richtte thuis een mooi kantoor in en zo werd het online lesgeven geboren. Skype/zoom installeren en (vrij essentieel) een goede internetverbinding hebben, meer was er niet nodig. Het was best even wennen, zeker met een slechte verbinding, maar langzaam werd dat voor mijn leerlingen en mij het nieuwe normaal. Soms was het ook wel even lastig, met broertjes en zusjes die voor afleiding zorgden, een microfoon die er ineens mee ophield, of schokkerige beelden. Toch waren er ook steevast de mama/papa assistenten, die ik niet zag, maar die de cd op het juiste moment aan en uit zetten en mij een eerlijk antwoord gaven als hun kroost er een mooi verhaal van probeerden te maken.
Een extra stimulans waren de filmpjes van het leerlingenorkest, de multitracks wel genoemd. Ik gaf een stuk op dat we al goed konden spelen en stuurde een opname mee. Elke muzikant speelde thuis zijn partij in (met koptelefoon op) en maakte daar een filmpje van. Vervolgens zat ik uren achter mijn ietwat oude laptop (geloof me; veel filmpjes en weinig GB op een oude laptop gaan niet samen) om er een mooi geheel van te maken. Uitkomst: een compleet orkest met geluid en beeld, check onze facebook pagina maar eens! Ondanks alle veranderingen zijn er toch een heel aantal leerlingen voor hun certificaat geslaagd en dat maakt me als docent trots, op de leerlingen, maar ook op deze mooie vereniging! We hebben er samen wat moois van gemaakt, maar het is toch wel heel fijn dat we elkaar weer ‘live’ kunnen zien en samen muziek kunnen maken, daar zijn we toch een vereniging voor!
Groetjes,
Marianne Groothof